Maleisië

Nou, het is al weer een tijdje geleden dat we iets van ons hebben laten horen dus we zullen jullie maar weer eens op de hoogte brengen van onze avonturen. We zijn 5 weken in Maleisië geweest maar het land is zo mooi en divers dat we nog steeds niet alles hebben kunnen zien wat we hadden gewild.
Vanuit Hong Kong kwamen we aan op Penang, een eiland aan de westkust. Na China en Hong Kong heerste er, zo leek het, een serene stilte op het vliegveld. Geen hordes mensen die je van alles proberen aan te smeren, iets van je willen of je raar aanstaren. Er werd zelfs geprobeerd om ons ongevraagd de juiste weg op te wijzen. In eerste instantie bedankten we vriendelijk voor alle adviezen, nog enigszins huiverig door het ons in China aangeleerd wantrouwen voor alles dat ongevraagd wordt aangeboden, maar al gauw bleek dat de Maleisiër oprecht vriendelijk en behulpzaam zijn. Toeristen worden met open armen en een grote lach ontvangen. Penang adverteert zichzelf als de culinaire hotspot van Maleisië en dankzij de grote culturele diversiteit van het eiland is er voor ieder wat wils. Het beste eten krijg je gewoon op straat en eet je aan één van de klaptafeltjes die de kraamhouder meesleept op zijn mobiele keukentje. Op een aantal plaatsen verzamelen zich tientallen kraampjes bij elkaar zodat er een braderieachtige sfeer ontstaat en je bij elk kraampje kunt halen waar je zin in hebt. En dit uiteraard voor niet meer dan 2,50 per maaltijd. Helaas is het bier er buitenproportioneel duur, dus is 5 weken op rantsoen geweest. Dat halen we later wel weer in.
Hierna was het zuidwaarts naar Melakka, een stadje met een rijke koloniale historie: Melakka is voor de Nederlanders in de gouden eeuw een belangrijke stop geweest op weg naar Indonesië maar ook de Portugezen en de Engelsen hebben er lange tijd geregeerd. Het hele stadje had zelfs nog een beetje weg van Amsterdam: een ‘stadthuys’, herenhuizen en een gracht, zelfs de windmolen ontbreekt niet!
Maleisië heeft één van de grootste Indiase gemeenschappen buiten India en ondanks dat Maleisië een Islamitisch land is, zijn ook de feestdagen van de overige godsdiensten een officiële feestdag. Wij hadden het geluk om tijdens Deepavali, de belangrijkste Indiase feestdag, uitgenodigd te worden voor een zogenaamd ‘open house’. De gegoede Indiase burgerij stelt zijn huis open en biedt iedereen die langskomt iets te eten aan. Meer dan dat bleek het ook niet te zijn maar het was wel een grappige ervaring: binnenlopen bij een vreemde, handen schudden, eten en wegwezen….
Op weg naar Borneo (oostelijk Maleisië) hebben we nog een dag Kuala Lumpur bezocht (we vlogen vanaf de hoofdstad) maar behalve de gigantische shopping malls (NB meervoud), waarvan één zelfs een compleet pretpark met achtbaan huisde, was er niet veel noemenswaardigs te zien. Één dag was dus wel genoeg.
En toen Borneo…Borneo bestaat voor een groot deel uit regenwoud, heeft een stuk minder inwoners dan West-Maleisië en daardoor ook veel minder financiële middelen. Dat laatste was het duidelijkst merkbaar aan de staat van de infrastructuur waardoor het iets moeilijker bereisbaar is dan West-Maleisië, echter niet minder de moeite waard! Vergeleken met West-Maleisië vallen de stadjes vies tegen, Borneo moet het van de natuur hebben. Borneo heeft naar eigen zeggen één van de grootste biodiversiteit ter wereld en het grootst aantal wildlife per km2. De truc is natuurlijk om ze te vinden. Hoogtepunt was toch wel het zien van semiwilde Oerang Oetangs! De apen worden nog steeds bedreigd vanwege de houtkap voor de palmolie-industrie maar de apen die gered worden, worden weer vrijgelaten in een beschermd stuk bos.
Borneo heeft nog een ander wereldberoemd fenomeen: de deercave. De deercave was tot voor kort de grootste grot ter wereld (de Chinezen hebben een grotere gebouwd…Nee hoor, er is er in Vietnam een ontdekt) en geeft onderdak aan miljoenen vleermuizen. Wanneer ze naar buiten willen om te eten moeten ze met z’n allen door één opening wat resulteert in een enorme, zwarte zwerm van vleermuizen. De grot ligt in een National Park midden in de jungle en is alleen per vliegtuig bereikbaar. Eenmaal aangekomen regende het pijpenstelen (uiteraard, het is immers het regenwoud). Vleermuizen houden niet van regen en blijven dan lekker binnen hangen waardoor we de eerste twee dagen niks te zien kregen (er was nog wel meer te zien en doen in het park, maar we kwamen voor de vleermuizen) maar de beesten kunnen maximaal 4 dagen zonder eten, daarna moeten ze, weer of geen weer, naar buiten om te eten. Inmiddels waren ze al 3 dagen binnen zonder te eten dus we hadden goede kans dat ze op onze laatste avond naar buiten zouden komen. Een garantie was het niet want ze konden nog één dag binnen blijven…Uiteindelijk kregen te zien waar we voor kwamen: Het begint bij de opening van de grot, waar de kolonie (vaak honderdduizenden tot een miljoen vleermuizen per kolonie) een grote cycloon van vleermuizen vormt en ‘wacht’ tot de hele kolonie bij elkaar is, vervolgens vliegen ze in een lange zwarte staart naar buiten, de schemering in. Ik hoop dat de foto duidelijk is, anders moeten jullie ‘Planet Earth’ maar eens kijken, daar komt het ook in voor.
Niet alleen op het land is er veel te zien in Borneo, wil je alle pracht van Borneo zien dan zul je het water in moeten. Op Borneo ligt ook het voor duikers wereldberoemde eiland Sipadan. Het eiland en het rif er om heen is een beschermd gebied en naar men beweert één van de mooiste duikspots ter wereld. Omdat het een beschermd gebied is mogen er maar een aantal duikers per dag naartoe, maar ondanks de wachtlijst van 6 weken is het Wouter gelukt om een permit te krijgen. Doordat het eiland, twaalf kilometer buiten de kust, door vulkanische activiteit naar de oppervlakte is geduwd, heeft het drop-offs van meer dan 500 meter de diepte in wat de duikplek zo spectaculair maakt. Hoewel ik het koraalrif zelf niet vond voldoen aan de verwachting, wemelt het er wel van de haaien, barracuda’s en schildpadden! Zelf vond ik het meer een spectaculaire duikplek dan echt een mooie duikplek, maar desalniettemin een ervaring om niet te vergeten.
Maleisië is er (met recht) trots op een gezonde populatie schilpadden te hebben, ze zwemmen ongestoord voor de kust, waardoor ze ook met een simpel snorkelsetje te zien zijn.

Kerst en oud en nieuw vieren we op de Filippijnen, waar Chloé gisteren ook haar verjaardag heeft gevierd in het gezelschap van een aantal ladyboys. Het bier is hier alweer een stuk goedkoper waardoor we er een leuk feestje van hebben kunnen maken.

We hebben begrepen dat er mensen zijn die meer foto’s willen zien, helaas is het uploaden naar de website een crime dus die krijgen jullie te zien als we terugkomen. Jullie berichtjes en e-mails worden echter goed ontvangen dus ga vooral zo door. Helaas hebben we niet de tijd om iedereen te beantwoorden (drukdrukdruk…) maar in ieder geval bedankt!

We wensen iedereen een gezellige (witte) kerst en een gelukkig 2011! Wij zullen in ieder geval een witte kerst hebben: we vieren het op de hagelwitte stranden van Malapascua!

Groetjes!