The Land Down Under

Hallo allemaal!

In het vorige verslag hebben we al kort iets verteld over onze belevenissen in Australië, hieronder volgt meer. We hadden al verteld over de prachtige stranden, dolfijnen en de spectaculaire onderwaterwereld, en zo ging het verder: de kustlijn van Zuidwest Australië is adembenemend, wilde koala’s en kangoeroes sieren het uitzicht en de idyllische wijngaarden produceren heerlijke wijnen. Het rund- en lamsvlees maken een heerlijke barbecue en de Australiërs dingen mee naar de titel ‘meest vriendelijke mensen’. Chloé heeft haar droom over het galopperen over een zonnig langgerekt strand uit doen komen en ook Wouter heeft de cowboy in zichzelf gevonden.
En toch vonden we het niks. Het is hier tot een kunst verheven om een nietszeggende natuurscheet (een omgevallen rots, een schuin groeiende boom of een scheelkijkende zeehond) tot toeristische attractie te verheffen en voor georganiseerde tripjes wordt de hoofdprijs gevraagd (welke overigens maar al te graag door de lokale bewoners worden ondermijnd, vaak zijn dezelfde attracties, meestal wildlife, een stukje uit de richting op eigen houtje te vinden. We werden zelfs een keer door een Australiër op zijn eigen bootje meegenomen op zoek naar dolfijnen en zeehonden!!).
Op straat gebeurt op wat passerend verkeer en voorbijsnellende voetgangers niks en het deed ons iets te veel aan Europa denken, niet gek gezien de geschiedenis natuurlijk. We hebben, deels bewust en deels noodgedwongen, de minder bekende en dus minder toeristische kant van Australië verkend, maar eenmaal aangekomen in Melbourne konden we het niet meer opbrengen om door te reizen naar Sydney en de oostkust. Zelfs het vooruitzicht van het Great Barrier reef en de HMS Yongala (voor de connaisseurs) kon Wouter niet overhalen om door te reizen.
In het begin dachten we dat we weer moesten wennen na 5 maanden Azië, of dat we wellicht last begonnen te krijgen van de zogenaamde reizigersdip. Maar intussen kwamen we meer en meer reizigers tegen met hetzelfde idee en met name van de ervaren Australië-gangers kwam de klacht dat ‘het niet meer is zoals het geweest was’. De sterke Australische dollar maakt alles onwijs duur (5 euro voor een bloemkool, 10 euro voor een kilo bananen, 30 euro voor een kratje bier…al zou een zwakkere dollar niet veel verschil hebben gemaakt) en blijkbaar hadden we ‘de slechtste zomer in 12 jaar’. Maar eerlijk gezegd misten we gewoon de ‘schwung’ en wellicht waren onze verwachtingen wat te hoog.
Enfin, we hebben ons autootje snel verkocht en een ticket geboekt naar Nieuw Zeeland om daar ons geluk te beproeven. Vooralsnog de juiste keuze, we hebben het hier onwijs naar ons zin. Terwijl bij jullie de koude tenen eindelijk beginnen op te warmen begint hier de herfst. De rood-, geel- en oranje gekleurde bomen steken prachtig af tegen de besneeuwde bergtoppen op de achtergrond. Het is al duidelijk dat ons budget hier, ook al is het een stuk goedkoper dan Australië, aan stukken gesmeten gaat worden: zoveel te zien en te doen, de 6 weken tijd die we in Nieuw Zeeland hebben lijkt nu al te kort…We vervelen ons niet, en…. We gaan nog niet huis, nog lange niet, nog lange niet!

Groetjes Wouter & Chloé